Odległość od przedniej krawędzi linii faulu do pierwszego miejsca lądowania zawodnika jest krytycznym elementem skoku długiego. Obejmuje ona również odległość od płyty startowej do pierwszego wycisku na zeskoku. Ważne jest, aby znać legalną odległość skoku długiego przed udziałem w zawodach.
Odległość od przedniej krawędzi linii faulu do pierwszego punktu lądowania zawodnika
W zawodach skoku długiego, odległość od przedniej krawędzi linii faulu do pierwszego punktu lądowania zawodnika jest mierzona z płyty startowej. Należy pamiętać, że stopa zawodnika nie jest wliczana do pomiaru. Dlatego ważne jest, aby zawodnicy rozpoczynali swój skok jak najbliżej linii faulu.
Rekord świata w skoku w dal wynosi 8,95 m dla mężczyzn i 7,52 m dla kobiet. W ostatnich latach oba te rekordy zostały pobite i przekroczone. Niektórzy sportowcy ustanowili rekordy na wyższe odległości niż 8,95 metra. Rekordy świata w skoku w dal ustanowili również Carl Lewis, Mike Powell i Galina Chistyakova.
Zawodnicy, którzy rywalizują na poziomie elitarnym będą mieli swoje skoki zatwierdzone od przedniej krawędzi linii faulu do pierwszego punktu lądowania. Oznacza to, że zawodnik wylądowałby 15 stóp za linią faulu, gdyby skoczył prawidłowo. Sędzia podejmuje decyzję na podstawie odległości, jaką zawodnik jest w stanie pokonać od przedniej krawędzi linii fauli do pierwszego punktu lądowania.
Aby wziąć udział w zawodach w skoku w dal, zawodnicy muszą skoczyć tak daleko jak mogą i wylądować tak blisko jak to możliwe. Wymaga to ekstremalnej siły, wytrzymałości i szybkości. Ponadto, każdy skok, który przekracza linię faulu jest faulem i zawodnik nie otrzymuje za niego punktów. Zwycięzcą jest ten, kto ma najdłuższy skok.
Odległość od przedniej krawędzi linii faulu do pierwszego punktu lądowania zawodnika w skoku w dal zależy od dwóch czynników: kąta startu i prędkości zawodnika przy starcie. Większość elitarnych skoczków opuszcza ziemię pod kątem 20 stopni lub mniej.
Podczas lotu sportowcy mają ograniczoną kontrolę nad lądowaniem, ale istnieją techniki, których sportowcy mogą używać, aby zmaksymalizować pokonywaną odległość. Należą do nich techniki manipulacji ciałem, takie jak kopnięcie hitch. Najprostsza metoda polega na uniesieniu nóg do pozycji dotykającej palców, co pozwala ciału utrzymać pęd ze startu i dłużej pozostać w powietrzu.
Odległość od deski startowej do wcięcia w zeskoku
Odległość od deski startowej do wcięcia w zeskoku jest jednym z najważniejszych czynników w lekkoatletyce długich skoków. Odległość ta jest mierzona od przedniej krawędzi deski startowej do najdalej wysuniętego do przodu punktu zeskoku i może wynosić od dwóch do trzech metrów. Należy pamiętać, że podczas lądowania zawodnik nie może umieścić za sobą żadnej części ciała.
Długi skok jest niezwykle technicznym wydarzeniem. Stosowane są trzy różne techniki startu, każda wymaga nieco innej pozycji ciała. Celem każdej techniki jest uzyskanie maksymalnego przyspieszenia w powietrzu, a maksymalne przyspieszenie uzyskuje się stosując najdłuższy legalny rozbieg. Jednak im dłuższy pas startowy, tym trudniejsza jest kalibracja techniki startu.
Płyta startowa i dół do lądowania są oddzielone o 50cm, tak aby zawodnicy zbliżający się do dołu do lądowania mogli je widzieć. Odstęp 50cm zapobiega nadepnięciu na matę i jest kluczowy dla zapobiegania kontuzjom kostek. Deska startowa musi mieć jedną stopę szerokości, ponieważ każda więcej niż jedna będzie skutkowała faulem podczas skoku. Co więcej, zawodnik musi startować tylko jedną stopą, a jeśli wystartuje dwoma stopami, skok zostanie zapisany jako faul. Skok z faulem zostanie również odnotowany, jeśli zawodnik przeleci przez matę lub jeśli nie wystartuje z jednej stopy.
Długi skok jest trudnym wydarzeniem do opanowania. Większość skoczków używa 20-stopniowego podejścia do generowania prędkości. Skoczkowie długich skoków mogą umieścić dwa znaki hash na rozbiegu jako przewodnik podczas zawodów. Gdy skoczek znajdzie się w górze, mierzona jest odległość od deski startowej do wycisku w zeskoku.
Zwycięskim zawodnikiem w konkursie skoku w dal jest ten, kto zanotuje największą odległość. Chociaż istnieje kilka zasad i przepisów regulujących te zawody, najważniejszy z nich dotyczy rozpoczęcia i lądowania skoku przed linią faulu. Jeśli zawodnik przekroczy linię faulu podczas skoku, skok zostanie uznany za nieważny, a zawodnik otrzyma punkt.
Legalna odległość skoku
Legalna odległość skoku w dal w lekkoatletyce to odległość, którą zawodnik może skoczyć bez faulu na linii. Odległość ta jest mierzona od przedniej krawędzi linii faulu do pierwszego punktu lądowania. Jeśli zawodnik ląduje najpierw rękami, a stopą za najdalszym punktem lądowania, legalna odległość skoku w dal wynosi 15 stóp. W zależności od rodzaju skoku, zawodnik może wylądować najpierw stopami lub rękami. W tym drugim przypadku, będzie on przyznany 14-stopowy skok. Jest to spowodowane tym, że jego ręce są bliżej linii faulu niż stopy.
Długość rozbiegu wynosi zazwyczaj 40 metrów. Lądowisko jest wypełnione piaskiem. Rozbieg powinien mieć co najmniej 2,75 metra szerokości. Strefa lądowania może mieć nawet trzy metry szerokości. Długodystansowcy powinni jednak unikać lądowania zbyt daleko od rozbiegu. Ponadto nie powinni próbować wykonywać somersaultów.
Podczas przygotowania do skoku zawodnik musi wykonać dwa rozkroki przed startem. Długie skoki zazwyczaj mają na celu opuszczenie ziemi pod kątem 20 stopni lub mniejszym. Podczas przedostatniego rozkroku środek ciężkości zawodnika jest obniżony i przygotowuje się on do maksymalnego ciągu. Końcowy rozkrok jest najkrótszy.
Długi skok jest jedną z najpopularniejszych imprez lekkoatletycznych. Jest to konkurencja, w której sportowiec pokonuje największą odległość w jednym skoku. Jest uważany za dyscyplinę, która wymaga doskonałej kontroli ciała. Choć może to być łatwy sport do nauczenia, to jego doskonalenie zajmuje dużo czasu.
Format zawodów w skoku w dal zależy od dyscypliny sportu. W większości zawodów konkurs skoku w dal podzielony jest na dwie rundy: serię próbną i finałową. Runda finałowa pozwala wybranej liczbie zawodników rywalizować ze sobą. W dużych zawodach, runda próbna pozwala na oddanie trzech skoków przed wyborem rundy finałowej.
W idealnej sytuacji sportowiec powinien zająć 40-metrowy tor. Pozwoli to zawodnikowi na zbudowanie maksymalnego pędu do przodu i prędkości maksymalnej. Jednak elitarni skoczkowie w dal mogą zdecydować się na krótszy bieg dojazdowy.
Podobne tematy